Dat is nich mien Platt. Dat is Westfälschet Platt, ut de Gegend vun Rheine, wo Theo Weischer to Huus is. Bi’t Lesen müss ik faken de Wöör vör mi hen seggen, so kunn ik dat mehrst klook kriegen. Af un an hett ok de Tosamenhang holpen to verstahn. Man op Moosiätten kunn ik mi kenen Riem maken. To’n Glück warrt dat in de Geschicht verklaart, is Grönkohleten. Wöör as Schützenverein (S. 79) un Schlitten (S. 153) fallt denn duppelt op.

Theo Weischer is 1932 boren. Schreven hett he sien Gedichten un Geschichten in de Johrn 1989 bet 2020. In dat Öller hett een veel beleevt, op dat een trüchkieken kann. De Levenstieden loopt as Johrstieden dör dat Book. Töven op’t Fröhjohr bet to’n Inlüden vun’t nee Johr. Seien un Oornt, de Arbeit in Feld un Huus, as dat mal weer, is Thema in en Reeg vun de Gedichten un Geschichten. Eten, hüüt un in Erinnern an slechte Tieden. Dat op un af mit de Levde, Bruutwarben un ok de Afscheed vun de Levste. De Texte wiest en grote Leev to de Heimat, dat Dörp. In Huus un Gaoren heet dat: Ick wäör ja gäne Buer wuorn. Dat Hadern mit de Kraft, de nalett un de Besinnen op ole Tieden sünd vull stille Truer. Riemels as De Hochtietsdagg to’n Högen. Depen Indruck maakt Willem gaiht d’ vun aff, de eensame Dood in en Huusholt, in den keen Woort to veel snackt warrt. Tüsken de Dage stellt de Fraag: „Wao magg he wull sin?“, de Söhn, de Broder, de in Russland in’n Krieg is. Un in Dütschland is de Mann ut Russland as Arbeitsmann.

Inrahmt warrt de Geschichten un Gedichten mit Biller vun Matthias Weischer, en Söhn vun Theo Weischer. Biller vun Huus un Goorn, Dörp, Landschopt un Blomenstrüß, mal swatt-witt, mal Aquarell, meist dicht an de Natur, ok mal över twee Sieden. Tosamen mit dat glatte Papeer, den fasten Inband, wiest dat bunnen Book wat her.

Schaad, dat dor denn doch wat ut de Kehr lopen is. So sünd bi den Inhalt op Siet 10 twee Överschriften vertuscht. Op Siet 26 fallt een Reeg mit grötter Schritt op un een de nich bet an’t Enn schreven is, mit en leddige Reeg achterna. Dat is op Siet 140 ok so. Un Siet 85 is blots half bedruckt, ofschonst de Geschicht noch nich to Enn is. Dat schall aver nich dorvun afholen, dat Book to lesen. Sünnerlich de Jüngeren finnt hier en Welt, as ehr Öllern un Grotöllern se belevt hebbt, mit Plackerei, eenfach Eten, annern Ümgang mitenanner.

Theo Weischer: Üöwer’n Gaorentuun, mit Bildern von Matthias Weischer; Aschendorff Verlag, Münster 2021, gedruckt mit Unterstützung des Landschaftsverbandes Westfalen-Lippe; 173 Seiten; ISBN 978-3-402-24767-9

Heft Artikel von: Twenhöfel, Christl