Geven deit ehr dat al lang, de Geschicht vun den lütten Finnvoss, de heel alleen op de Welt wedder en niege Familie finnt. De hebbt mien Kinner al in Kinnergoorn vörleest kregen. Se is 1982 rutkomen. Wat scheun, dat ehr dat nu ok op Platt gifft! Dat is en Geschicht vun Mitgeföhl un Zivilkroosch, vundaag so aktuell as man wat. Losgahn deit dat gräsig: De Moder vun den lütten Voss is dootschaten worrn. De lütt Voss is nu alleen. Man dor is nich veel Tiet to’n trurig ween, dor kümmt al de Rettung in’e Gestalt vun en Vossfru, as Günther Wehmeier dat Woort „Füchsin“ plietsch översett hett. Liekers se al dree egen Kinner tohuus hett, kümmert se sik üm den lütten eensamen Voss, warmt em, gifft em to drinken un nimmt em optletzt mit. Se dinkt nich as vundaag männicheen: Ik heff noog egen Probleme, schall de sehn, wo he kloor kümmt! Nee, dor warrt holpen woneem Hölp nödig deit. Sogor as se sülvst in Gefohr kümmt, wieldat se mit den lütten Voss in’t Muul nich so gau vör den Wilddeef sien Köter utneihen kann, lett se den Lütten nich trüch. Se kämpt ok mit den Dacks, de den lütten Finnvoss freten will. Heel wichtige Wöör seggt de Vossfru to ehr Naversch, de meen, se bruuk doch keen Finnvoss un weer dumm, för en frömd Kind op de Jagd to gahn. Dor antert se: „Of ik em bruuk oder nich, is mi egal,“ un „Wo dree Kinner satt warrt, langt dat ok för en veert.“ Dor kunnen wi uns all männichmol en Bispeel an nehmen. Optletzt kann de Vossfru den lütten Finnvoss mang ehr Kinner gor nich mehr rutkennen. So eenfach is dat mit de Integratschoon bi de Minschen nu jo nich. Weer jo ok al Assimilatschoon. Man dat is jo ok en Geschicht för Kinner un de föhlt mit den lütten Finnvoss, de glücklich is, dat he nu to de niege Familie toheurt. De Geschicht lett höpen, ok in slimme Lagen: Dat gifft Lüüd, de hölpt un för een dor sünd un nich toeerst an sik sülvst dinkt. Ik hoop, dat gifft vele vun düsse Lüüd.

Bi’t Översetten vun Irina Korschunow ehr Geschicht hett sik Günther Wehmeier heel dicht an’t Original holen. De hett al in’t Hoochdüütsche kotte eenfache Sätze, passlich för lütte Kinner un is opdeelt in lütte Kapitel, de een fein een no’t anner lesen oder vörlesen kann. Dat plattdüütsche Book vun’n Quickborn-Verlag süht meist jüst so ut as dat hoochdüütsche vun dtv: Fein grote Schrift för Kinner, de jüst mit dat Lesen anfangt, oder Grootöllern, de nich mehr so goot kieken köönt, mit de wunnerbor tekenten Biller vun Reinhard Michl dorbi.

Irina Korschunow, plattdüütsch vun Günther Wehmeier: De Finnvoss – Woans de lütt Voss en Mudder kreeg, mit Biller vun Reinhard Michl, Quickborn-Verlag, ISBN 978-3-87651-448-2

Heft Artikel von: Kücklich, Petra