De Ümslag vun’t niege Johrbook vun de Klaus-Groth-Sellschop, dat an’n 28. Mai in Heid vörstellt worrn is, hett en ganz smucke düüsterrode Farv, de Farv vun Rootwien, den Groth jümmers geern drunken hett – Denn laat uns man anstöten op düssen »Jubiläumsband«, den sösstigsten Band in en lange Reeg, de bet na dat Johr 1955 torüchgeiht! Op 264 Sieden gifft dat dütmal en ganzen Barg to finnen: in’n Middelpunkt steiht natürlich wedder Klaus Groth, man ok anner Themen, de mit de plattdüütsche Literatur un Spraak tosamenhangt, kaamt nich to kort.

Los geiht dat mit den eersten Deel vun en Breevwessel twüschen Klaus Groth un den Musiker Julius Stockhausen, de vun Dieter Lohmeier tosamenstellt un kommenteert worrn is. Dat sünd 31 Breven – 15 vun Groth un 16 vun Stockhausen un sien Fro Clara.

De twete Bidrag dreiht sik üm Plattdüütsch in ole Leesböker. Barbara Scheuermann hett ünnersöcht, wat för en Rull Klaus Groth un Fritz Reuter dorbi speelt hebbt un welk vun Groth sien Gedichten in’t 19. Johrhunnert in de Leesböker to finnen weren.

Hannah Gebien vun de Christian-Albrechts-Universität zu Kiel hett sik mit Groth sien Giebelrede zum Richtfest der neuen akademischen Heilanstalten befaat, de 1860 op Hochdüütsch schreven worrn is. To düsse Tiet hett Groth versöcht Perfesser to warrn, man dor wurr nix ut, dor hett ok sien Reed nich holpen.

De Rubrik »Klaus Groth vör 150 Johrn« is ok dütmal wedder vun Robert Langhanke, den niegen Vörsitter vun de Klaus-Groth-Sellschop, tosamenstellt worrn – he is middewiel bi dat Johr 1868 ankamen. Bernd Rachuth, de ole Vörsitter, de nu in de twete Reeg treden is, hett en fachkünnigen Bidrag schreven över de nedderdüütsche Literatur in de Söventiger Johrn – ut de Sicht vun een, de domals mit dorbi ween is bi’t »Politisieren und Experimentieren« – ünner düsse Överschrift is de Dekaad vun 1971 bit 1980 nämlich in de grote un grootoordige Literaturgeschicht vun Dieter Möhn un Reinhard Goltz tosamenfaat worrn.

En ganz anners Thema hett sik Perfesser Dr. Heiko Wiggers vun de Wake Forest University in North Carolina utsöcht: Plattdüütsch un Twitter. De Fraag, de achter sien Bidrag steiht, is, of – un to wat för en Utmaat – Plattdüütsch in’t Internet un in de ›sozialen Medien‹ anwennt warrt.

Dat gifft noch twee Bidrääg: een vun Robert Langhanke, de vörig Johr en Vördrag hollen hett över de Situatschoon vun Plattdüütsch in de Lehrerbildung, un een vun Alexander Radloff ut Glücksborg över de Situatchoon in de plattdüütschen Modellscholen is Sleswig-Holsteen. Plattdüütsch in de School schall in Tokunft en gröttern Platz in de Johrböker kriegen un villicht warrt dat denn jo ok Material för Schoolmester un Schoolmestersche geven. Robert Langhanke is toversichtlich: Wenn wi wüllt, dat se [de Schöler, H.T.] plattdüütsch snackt, un wi denn ok tohöört un wat torüchgeevt, denn warrt dat ok wat mit Plattdüütsch in de School.

Un denn is dor ok noch en Laudatio afdruckt, de Volkert Ipsen, Ledermaker ut Noordstrand, för Rainer Prüß hollen hett. Prüß hett an’n 3. November 2017 den Literaturpries vun de Stadt Kappeln kregen. Dat is al sien drütten Pries in veer Johrn. Natürlich dörv ok de Lyrik nich fehlen. Reinhard Goltz hett en Utwahl ut Prüß sien Gedichten drapen, man ok ut Gedichten vun Helga Hürkamp, de se 2017 na den Freudenthal-Pries henschickt hett, un en Gedichtband vun Jutta Oltmanns (Wachters tüsken de Welten), de in’n Quickborn-Verlag rutkamen is – all hebbt mit de Leevde to doon. Plattdüütsche Lyrik schall ok in Tokunft en fasten Platz in’t Johrbook hebben, seggt Robert Langhanke. Marianne Ehlers warrt se tosamenstellen un nich mehr Rainhard Goltz. Ok de »Lütten Happen« – Narichten ut Plattdüütschland – hett he to’n letzten Mal anricht.

In’n Ansluss an den Lyrikdeel blickt Langhanke noch mal torüch in de Geschicht vun de Johrböker: Zum 60. Jahrgang des Jahrbuches der Klaus Groth Gesellschaft. He hett de Bidrääg sogor tellt, dat sünd 632 (111, de mit Groth sien Biografie to doon hebbt, un blots 58 mit sien Wark). An’t Enn vun Langhanke sien Bidrag, de op Hoochdüütsch schreven is, stellt he fast: »Ein literarisches, literaturhistorisches und literaturwissenschaftliches Jahrbuch zum Niederdeutschen mit einem Schwerpunkt auf Klaus Groth und Schleswig-Holstein, mit sprachwissenschaftlichen Anteilen zum Thema und einigen Blicken über den Zaun, das war und ist das Groth-Jahrbuch, und diesem Anspruch möchte es auch künftig genügen«. Ik wünsch em un de Klaus-Groth-Sellschop, dat dat noch lang so wiedergahn warrt mit de Johrböker un dat wi 2058 den hunnertsten Band fiern köönt. Jung noog is Langhanke jo, dat he dat henkriegen kunn. Man nu freut wi uns eerstmal op tokam’ Johr, wenn Groth sien 200. Geboortsdag fiert warrt. Denn warrt dat wiss wedder en nieget Johrbook geven – nich blots för Liddmaten vun de KGG, man för jeedeen, de weten will, wat in Plattdüütschland so allens los is.

Klaus-Groth-Gesellschaft. Jahrbuch 2018. Band 60. Hg. von Robert Langhanke in Verbindung mit Dieter Lohmeier und Bernd Rachuth. Heide: Boyens 2018. 264 Seiten. ISBN: 978–3–8042–0982–4.

 

Heft Artikel von: Thomsen, Heiko