Komödie vun Alan Ayckbourn, Plattdüütsch vun Georg Weisshaupt

Ohnsorg-Premiere 12. 11. 2017

Is nu mal so, de Wiehnachtsdaag kaamt alle Johr wedder. Egens een symbool-trächtig Tied, wieldat dor ganz deep – in den Keern vun dat Fest – dat Woort  vun „Freden op Eer“ stecken deit. Man dat Fest is de Romantik un den Kommerz  to’n Opfer fullen, un wat nu noch över is, is so süselig kitschig as so mennig een Dannenboom. Egens bruuk dat Wiehnachtsfest  een Opfrischungs-Kur. Avers statts dem gript de Schriftsteller dat Thema Wiehnachten alltogeern op un maakt dor een Karikatur ut, un wenn de witzig is, denn is se vun Alan Ayckbourn un ward een Lach-Erfolg för dat Ohnsorg-Publikum.

Negen Lüüd, vertruut verwandt, wüllt Wiehnachten fiern mit all’ns, wat dorto höört: Dannenboom schmücken, Eten koken, Geschenken stapeln un ümmer mal wedder een goden Schluck… Dat kann nich good gahn, un dat geiht ok nich good. Ut dat Miteenanner ward een Döreenanner. Bi de Ehepoor’n wiest sik gau, dat de Johrn (un de Kinner) dor sowat as Geföhls-Verschleiß anricht hebbt. Avers denn is dor de Schriftsteller, de dor inladt is, op em fleegt nu de Harten vun de Fruu’nslüüd. Un een dorvun schafft dat denn jo ok, sik mit em ünner den Dannenboom to vergnögen (un all de annern mööt tokieken).

Sünnerbor Minschen kaamt hier een mit den annern tosomen, se hebbt all so ehre Macken un gaht sik gegensiedig op den Geist. De Dokter, de een Poppenspeel mitbröcht hett. De Wachmann, de narrsch op Wapen is un an’t End den Schriftsteller dood ballert. Avers is de överhaupt dood? He kümmt jo wedder to sik, un kann de schüchterne Deern, de em hierher inlaadt hett un de em so anschmacht’ hett, eben noch sien Hart schenken…

All’ns, wat dor över de Bühn flimmert, is wunnerbor Theater mit veel Överraschens-Momenten, man mit Wiehnachten hett dat nix to doon, un veel Sinn is dor ok nich in, is eben Amüsemang nah inglisch Oort un keen November-Stück nah Ohnsorg-Oort. Un löppt den jo ok noch över Sylvester, un dor passt dat denn jo ok beter hen.

Wer mitspeelt hett: Markus Frank as Niko un Birthe Gerken as Linda, Niko sien Fruu, de dat geern noch mal höör’n will, dat se sik doch egens ümmer noch leev hebbt. – Birthe Kretschmer as Feli, de Süster vun Niko, in een akrobatisch Glanzrull as mannstoll Duuni. Un Oskar Ketelhut as de ehr Mann, Bernhard, de Dokter, de nix döcht, avers as Poppenspeler een Glanzstück henleggt. – Vivien Mahler, as Patty, de ehr Moderschaft un ehr Schwangerschaft gegen ehrn Mann, Eddi, utspeelt, de egens ok noch een Kind is. Eddi ward vun Erkki Hopf speelt. Un denn is dor Niko sien Onkel Harry, de entweder vör de Mattschiev sitt oder mit rechtsradikaal Ansichten opfallt. He ward vun Till Huster speelt. – Rabea Lübbe as Linda ehr Süster Vicky, de den schreckhaften Schriftsteller Ben to düsse Party inlaadt hett un sick ganz dull üm em kümmert, wer weet, Verlobung ünnern Dannenboom oder mehr, dat hett se al op lange Hand vörbedacht un se versöcht jo ok denn Moot optobringen, de dorto höört… Tobias Kilian speelt den Schriftsteller, Ben, un speelt ok noch den Wiehnachtsmann un nimmt mit, wat em so anbaden ward, villicht jo ok Indrück för een nie’n Roman, een hett he man eerst schreven.

Heft Artikel von: Denker, Cord