Een Lustspeel vun Johnnie Mortimer & Brian Cooke
Ohnsorg-Premiere 10. Januar 2016
Plattdüütsch dör Manfred Hinrichs

De Geschicht: Dat eheliche Band twischen Milda un Schorsch Seiler is noh 25 Johrn bannig möör worden. Dat will Milda nich hennehmen, se hett al de Flugtickets noh England in de Hand; dat schall noch mol in de Flitterweken gohn, dat sülbig Hotel, de sülbig Komer. Man Schorsch will un will dor nich mit. As se noch dorbi sünd, sick Wöör un halve Sätz um de Ohrn to haun, dükert Edda Dubner op, Milda ehr Süster, un bruukt nödigst Asyl, nohdem se vun ehrn Mann weglopen is, wieldat de Schörtenjäger mit sien Sekretärin anbännelt hett.
Na, wenn Schorsch denn nich to bewegen is, denn goht eben de beiden Süstern op de Reis… Do kümmt ok Hubert Dubner, de Schwoger, he weer jo ok to Abendeten inlaadt, man nu is de Situation heelweg anners. Nee, nee, he kriggt sien Fru nich so eenfach wedder mit noh Huus: Milda un Edda goht op Reisen. Un, schwupp, sünd’s al weg.
Nu sünd de beiden Mannslüüd alleen, awers nich lang. Hubert arrangeert een Date mit sien Schwarm un de ehr Fründin, dat ok för Schorsch wat Amouröses dorbi is. No dat Eten to veert, landt se denn in de Wohnung vun Schorsch – to veert, un denn schall jo nu de wilde Party stiegen. Wat se nich weten köönt: De Flieger kunn wegen Streik nich afheben, un de beiden reiselustigen Fruunslüüd sünd wedder trüchkomen un hebbt sick slopen leggt, is jo doch kommodiger to Huus as op den Fliegerhorst.
Merrn in de Nacht dükert de beiden op, sünd wol wegen den Larm in de Stuuw wedder waak worden… Un wat sick denn afspeelt an Versteken un Lögen un Schuld toschriewen, dat kannst du Di nu sülben utmolen. An’t End süht dat so ut, as harrn sick de ehelichen Banden doch noch mol wedder bewährt, de Indringlingen sünd mit dicke Kissen in de Flucht joogt, de beiden Mannslüüd mookt sick ehr Nachtloger in de Stuuw trecht. Man anner Morgen is de Platz an de Sied vun Schorsch leddig. Wat de tutige Schorsch nich süht, hett dat kloke Publikum al lang begrepen: Hubert hett de Nacht mit Milda tobröcht – awers wo geschickt he dat doch vertuschen kann!

Werkeen dor mitspeelt hett: Sandra Keck as Milda Seiler; dat ehr Mann nich mit ehr in de tweten Flitterweken föhrn will, is nich to begriepen, so schnurrig as se is. – Erkki Hopf as Schorsch Seiler, een Trottel, de egens keen Fru verdeent hett. – Beate Kiupel as Edda Dubner, de melodramatisch Ieversucht in Person. – Till Huster as Hubert Dubner, een kraftstrotzen Mannsbild, dat vun Testosteron stüürt ward. – Tanja Rübke as Schörlie Frese, Huberts Sekretärin un Leevschaft, knallrood Kleed, blonde Hoor, bombig sexi. – Kristina Bremer as Schantall, de Fründin vun Schörlie, und de ehr Gegenstück, twiefelt an sick sülben, is in Suizidgefohr, man denn ok wedder unberekenbor explosiv.

Anmarken: All de Typen, de dat Stück utmookt, sünd Klischee, un de Handlung is een Konstrukt ohn allen Deepgang, un ohn op wat antospeel’n, wat in uns Welt grood so begäng is: plätschert man so eben weg. So wat kümmt ut England, wo se sick utschütten köönt vör Lachen öber de Witzigkeiten, de se mit ehr Spraak in de krusesten Situationen opstell’n köönt. Man nu hett jo dat niee Johr anfungen, un so’n Johr fangt jo ümmer mit een Füüerwark an. Süh, un so is dat mit dütt Stück ok, een Füü’rwark is dat, ümmer wedder niee Kaskaden vun Witzigkeit. Un wenn du glööwst, nu is dat to End, denn kümmt noch een Böller achteran, de so richtig drööhnt. Ohnsorgs hebbt dat mit dütt Amiseerstück mol wedder schafft, uns dat Winterdüüster ut de Seel to puusten. Wi bedankt uns bi Folker Bohnet för de Regie, bi Katrin Reimers för dat Bühnenbild un bi Christine Jakob för de Kledagen – all’ns tosoom geew een rundes Bild, good för de Ogen. Bloots de Musikstücken… un de denn ok noch mit ingilsche Texten!

Heft Artikel von: Denker, Cord