Foken is een mit ünner fofftig bi plattdüütsche Veranstalten een vun de Jüngeren. Männichmol warrt een fründlich as „Nowuss“ angrient un mutt eerstmol sien Plattkompetenz wiesen: „Weet Se denn wat en Plüschappel is?“

An’n 21. Dezember in’t Molotow op de Reeperbahn weer dat jüst annersrüm. Dor harrn de mehrsten Lüüd mien Kinner ween kunnt. Köpp mit griese Hoor heff ik blots een oder twee sehn. Un dat weer en plattdüütsche Veranstalten? Jo, dat weer dat Kunzeert vun de Bremer Elektro-Rapper „De fofftig Penns“. Se betekent sik sülvst as de eenzigst Elektro-Hip-Hop-Koppel, de konsequent op Platt rappen deit, tominnst betto. (Op de niege CD is jüm ehr gröttste Hit „Löppt“ ok op Ingelsch op.)

Dat Molotow weer proppenvull. Dat weer dor al bannig „kuschelig“ binnen. Een kunn sik meist nich vörstellen, dat de Lüüd dor noch danzen kunnen. Man dat güng denn jichtenswo doch. De dree Jungs ut Bremen-Noord, Malte Battefeld, Jakob Köhler un Torben Otten, weern schier ut de Tüüt, dat se ok in Hamborg so’n Barg Fans hebbt. Man jüm ehrn Werder-Song hebbt se denn doch nich speelt, hebbt se sachts nich woogt. Dat geev de bekannten Stücke vun de eerste CD „Dialektro“ und de poor vun de niege CD „Een vun de fofftig Penns“ de jüst rutkomen weer.

De Stimmung weer grootordig. Man dat bringt de Electro-Hip-Hop vun „De fofftig Penns“ sachts so mit sik. De geiht numool in de Been. Dor kannst meist nich anners, as di dorno rögen. Liekers dat so drang weer, weern de Lüüd heel fründlich un hebbt mitnanner fiert. Een kreeg ok foorts Hölp anboden, sik de Knicklüchten üm de Arms to tüdeln, de de Jungs vun de Bühn rünnersmeten hebbt. De Refrains vun de Leders hebbt de Lüüd fein mitsungen (oder grölt). Man mi dücht, mehr hebbt se vun den Text ok nich verstohn. Dat güng mi bi den hoochdütschen Rap vun de Vörgrupp aver ok nich veel beter. As’t lett koomt de Lüüd eenfach vun wegen de Musik un de gode Show. Dat Plattdüütsch nehmt se geern hen un finnt se villicht ok jichtenswo interessant. Förwiss warrt se nu nich all Plattfans warrn. Man villicht blifft jo dat een oder anner Woort hangen un de Klang krüppt in’t Ohr. Un dat mookt Plattdüütsch jo sympathsch, wenn een dor ok orrig no danzen kann.

Interessant is ok jümmers to sehn, wo wiet de Lüüd sik animeern lett, vörgeven Bewegen mittomoken. De Handbewegen no den Titelsong „Een vun de fofftig“ hebbt jo noch meist all mitmookt. Man as se no „Schuggel dien Moors“ mit’n Achtersteven wackeln schullen, weern blots noch de Hardcore-Fans in de eersten fief Reegen dorbi. Dor sünd se denn ok al wedder teemlich dicht an’e Volkmusik mit vörbischrammt. Man as’t lett is dat nüms opfullen.

 

Petra Kücklich

Heft Artikel von: Kücklich, Petra