Plattdüütsche Bandnacht 14.09.2012 in’t Knust
Ennelk weer dat sowiet: De eerste Plattdüütsche Bandnacht in Hamborg! Ik harr sogor mien Dochter mitsnackt. Ofschoonst se mi mien Hobby vun Harten günnen deit, en grote Fründin vun’t Plattdüütsche is se jüst nich.
De eerste Grupp weern de Punkrocker vun Musikapparillo. En junge plattdüütsche Band harr ik mi’n lütt beten anners vörstellt. Mien Dochter meen, de harrn jo al meist de Midlife-Crisis tofaat. Mit sössteihn dröff een dat seggen. Musikapparillo hebbt blots bummelig en Halfpart vun jümehr Stücken op Platt speelt, de annern weern Hoochdüütsch. Man egens harr dat ok Kisuaheli ween kunnt. Veel hett een vun den Text so as so nich verstahn kunnt, de is bi den Punkrock meist ünnergahn. Blots den Refrain vun jümehrn Plattsounds-Bidrag kunn jeedeen mitsingen: „Is so!“ Mag ween, se hebbt goden Punk-Rock speelt. – Poor Lüüd hebbt jo orrig dorto danzt. – Dor verstoh ik nix vun. Is numol nich mien Musik. Is so!
Dorno kunn een twee Lüüd op’e Bühn bi’t Tee drinken tokieken. Op ostfreesche Oort mit Kluntje un Rohm, wieldes de Möwen schregen, vun’t Band, versteiht sik. Dat weern de Rapper BLOWM un sien Maat ut Ostfreesland. Nodem se mit de kommodige Teestünn jümehr ostfreeschen Wuddeln wiest harrn, güng dat ok mit’e Musik los. Se hebbt denn na Menen vun mien Dochter – de versteiht dor jo mehr vun as ik – so middelgoden Rap aflevert. Se hett mi glieks’n hoochdüütschen Rapper nöömt, de bannig wat beter ween schall. Man de rappt nu mol nich op Platt. Nu heff ik mit dat ostfreesche Platt jo ok so’n bietje mien Probleme. Un wenn dat denn noch rappt warrt, mutt ik al bannig nipp tohören un mi kunzentreern, wenn ik dor wat vun verstohn will. Ik heff versöcht, mien Dochter den een oder annern Stremel to översetten, dat se wüss, wo dat üm güng, man veel is dor nich vun worrn. Mi harr dat sachts holpen, wenn BLOWM vör de Stücken beten wat mehr över den Inholt vertellt harr.
Nogrood keem denn ennelk dat Highlight vun düssen Avend: De fofftig Penns! Dat weer glieks’n heel annern Slag. De hebbt’n super Show aflevert un jümehr Elektro-HipHop geiht ok bannig in’e Been. Dor sünd wi orrig wat to’t Danzen komen. De Stimmung weer grootordig. Ok dat Plattdüütsch hebbt se op’t best röverbröcht. Jeedeen enkelt Woort heff ik denn twors ok nich mitkregen, man doch teemlich veel. De Refrains gaht bannig goot in’t Ohr un sett sik gau in’n Bregen fast. Dor hebbt ok de mitsungen, de keen Platt köönt. As lütte Hölp wörrn de Refrains oder ok mol blots enkelte Wöör in en bunte Lichtshow achter de Bühn an’e Wand smeten. Dat is en grootordige Idee. Denn wat een mit mehr Sinne opnehmen deit, kann een veel beter beholen. Un wenn een sik blots op’n poor Wöör kunzentreert, is de Vermook doran ok grötter. Mien Dochter hett glieks froogt, wat denn „rögen“ un „kommodig“ heet. Un se weet dat ok nu noch. Dat weer meist en lütte Plattstünn blangenbi. So geiht dat, Plattdüütsch ünner de (jungen) Lüüd to bringen! Un een Woort hebbt an düssen Avend sachts all mit no Huus nohmen: „Togaav!“
„De fofftig Penns“ hebbt künnig mookt, dat in’n poor Weken jümehr CD rutkomen schall. De is al mol köfft. Dat meent mien Dochter ok. Un wenn dat wedder en plattdüütsche Bandnacht in Hamborg gifft, will se wedder mitkomen – tominnst wenn „De fofftig Penns“ speelt.
Heft Artikel von: Kücklich, Petra