Ünner Konrad Hansen (1933 – 2012) sien Leit wannel sick Christian Seeler 1984 vun’n  Schauspeler to een Geschäftsführer vun dat Ohnsorg-Theater un kreeg loter (1995) de Intendanz öber dat Huus in de Hand. Nu geiht he af un wull op’t Letzt sien’n Dank wiesen un noch mol mit een Hansen-Stück een Theater- Glanzpunkt setten mit den Schwank: „Een Matjes singt nich mehr“. Un dat is em ok glückt.

Awers nu eerst mol de Geschicht: Hans-Otto Semmelhack is al een beten wat öller, man jümmers noch Eenspänner. Fruu’nslüüd sünd hinderlich, wenn een Mann op Karriere ut is. Awers dor is Gudrun, de Dochter vun sien Chef, ok nich mehr de jüngste. Een ehelich Verbinden mit Gudrun – un Hans-Otto weer Teilhaber vun den Schuppenhauerschen Fisch-Groothannel. Dat sünd gode Utsichten, un de Termin för de Hochtied steiht al fast. Man Gudrun hett een Hart ut Steen, un de weke „Hansi“ is nich manns genoog, üm düsse herrische  Fruu to Raison to bringen. He hangt an sien Moder ehr Schörtenschlippen un bruukt af un an een Teddy üm sick to trösten.

Dat kümmt to een’n Krach, as dat Schuppenhauer-Ehepoor bi Semmelhacks to Antritts-Besöök opdükert; man will jo nu endlich to een verwandtschaftlich „Du“ öbergohn. De Fischgroothändler verkündt in echte Trump-Manier, dat he siene nie’e Verwandtschaft hier ut düssen „Höhnerstall“ ruthool’n will. Dat bringt Moder Semmelhack so in Brass, dat se den Grootkotz vör Ogen höllt dat he jo fröher mit de Schottsche Koor siene Kabeljau to de Kunden bröcht hett. Un se nöömt em bobento een „Trumpel-Deert“ un verlangt, dat he sick entschülligen schall. Statts to Hochtied to gohn, ward de Koorten mischt un Skat kloppt.

Awers dat is lang nich de eenzig Ehe-Hinderungs-Grund. Dat kümmt noch veel leger, denn „Hansi“ hett een Dochter ut een fröher Verbindung. Dele, de Dochter will ehrn Vadder kennenlehrn, hett sick bi een vun siene Alkohol-Orgien ünner de Gästen mischt un lett sick nich wedder afwimmeln. In verschieden Rullen krüüzt se ümmer wedder op. Op’t letzt is Gudrun, de Bruud, öbertüügt, dat ehr Hansi wat mit sien „polnisch Putzhölp“ hett, un löppt vergrellt ut dat Huus. Dat Dele ok noch ehrn chronisch klausüchtigen Unkel Georg mitbröcht hett, bringt tosäztlich Ehe-Hinderungs-Sprengkraft in de Geschicht. Un denn is dor noch de Klempner, de de ganze Tied lang de Lokus-Reparatur nich henkriggt, wieldat he den passen Duppelschellen-Flansch nich to Hand hett. He is jo ok egens een Opernsänger un schmettert siene Arien, wat de Lüüd dat nu höör’n wüllt oder nich. Un denn ok noch düsse opdringliche Reporter mit siene schamlosen Fotos… De arme Hansi ward dör de Möhl dreiht.

Nee, de Hochtied platzt warraftig, dat Ehejoch blifft den Kandidaten vun’n Hals. Man Hansi ward Kompagnon vun Dora Schuppenhauer, de ehr Kapital in de Firma steken hett. Un de ole Schuppenhauer öbernimmt de „Kellnerin“, den „Butler“ un den „Chauffeur“ vun Hansi, dat he denn ok so vörnehm lewen kann, as he meent, dat Hansi dat doon hett. So löppt de Geschicht noh all dat Wirrwarr doch versöhnlich ut. Hansi hett twoors keen Fru, man he hett een Dochter, un sien Mama is mit ehr Oma-Rull ok heel tofreden.

Wer mitspeelt hett: Markus Gillich as Hans-Otto Semmelhack, „Hansi“. Een Glanzrull: een Minsch as Speelball vun een Lewenstheater, dat bannig ut de Spuur löppt. – Herma Koehn as Paula Semmelhack, Hansi sien sorgen Moder, un Dele ehr Verschwörungs-Oma. – Hanka Schmidt as Dele, Hansi sien Dochter, dat unbekannte Wesen, dat as een Wirbelstorm öber ehrn Vadder herfallt un em gegen sienen Willen vör de Ehe-Katastrophe bewohrt. – Wolfgang Sommer as Oswald Schuppenhauer, de grootkotzige Geschäftsmann, bit in de Fingerbewegen een Trump-Kopie. – Meike Meiners as Dora Schuppenhauer, de dat gootspurig Lewen twoors mitmookt, awers denn ok wedder ehr ganz egen Akzente setten kann. – Beate Kiupel as Gudrun Sander, geb. Schuppenhauer, de Erbin vun dat Groothannels-Imperium. Se hett de Stebeln an un seggt wo dat langgohn schall, Geföhlen sünd ehr frömd. – Erkki Hopf as de Klempner Klaus Büssenschütt, Schluckspecht, Schörtenjäger un willgeern Opernsänger, de Publikums-Favorit.- Jürgen Uter as de klausüchtig Unkel Georg vun Dele, as Penner un as Butler. Un Christian Richard Bauer as Rudi Lehmkuhl de utverschamte Foto-Reporter, as Detektiv un as Chauffeur.

Anmarken: November 1987 hett Konrad Hansen dütt Stück in Szene sett. Herma Koehn un Beate Kiupel hebbt damols al mitspeelt. För Beate weer dat de Instieg in dat Ohnsorg Ensemble. 20 Johrn loter noch mol den sülbigen Schwank – een Stück Ohnsorg Geschicht. – Wat een phantasievull witzig Stück hett Hansen schreben, dat flimmert bloots so vör de Ogen. De velen Revue-Stücken, de sieddem bi Ohnsorgs öber de Bühn gohn sünd, hebbt op düssen Schwank affarvt. Un affarvt hett ok de nie’e amerikaansche Präsident, he mookt nu al dat Theater rieker üm den Archetyp för Egenöberschätzung un Grootspurigkeit. Un he kriggt sien Fett af, un de Tokieker höögt sick. So kriggt dat Stück denn ok een beten Aktualität. De Schauspeler hebbt ehre Rullen lustvull utfüllt un hebbt de Tokieker mit een Füüerwark an Öberraschungs-Komik un Witzigkeit in den Sommer schickt. Un so verkloor ick mi dat denn ok mit den Matjes, de nich mehr singt: Süh, ok een Matjes bruukt mol een Sommerpaus! Dat Publikum bedank sick mit lang anhalten rhythmisch Hannenklappen.

Een Matjes singt nich mehr, Schwank vun Konrad Hansen, Ohnsorg-Premiere 28. Mai 2017

Heft Artikel von: Denker, Cord