Twee Lüüd mookt en helen Buernhoff un half Afrika dorto. Dat wörr een bi dat Kinnerstück „De Koh Rosmarie“ vun Andri Beyeler wies, dat een in’n September op de Studio-Bühne vun’t Ohnsorg-Theoter beleven kunn: Mit Brill weer de Schauspeler Christopher Weiß de Buer. En Mütz mit Ohrenklappen mook em to’n Hoffhund un en Boodmütz to’n Goldfisch. Julia Hell speel mit en Koppdook, dat so knütt weer, as weern dor Ohren an, de Koh Rosmarie, de an allens un jeedeen wat to kritteln un to wrögeln harr. Mit’n grote pinke Slööf weer se dat Swien, dat sik jümmers veel to schietig mook. As dat vunwegen Rosmarie ehr Schafutern bannig trurig in’e Eck seet, kunn een meist mitblarrn. Julia Hell weer ok de Heen, de no Rosmarie ehr Menen jümmers veel to luut kakeln dee. De Hund schmatz to dull un de Goldfisch swemm nakelt in dat veel to kole Woter. As de no Rosmarie ehr Preestern ut dat Woter jump un de Buer em knapp noch trüchsmieten kunn, weer dat noog. De Buer sett de Koh eenfach in en Fleger no Afrika. Nu weer ennelk wedder Roh un Freden op’n Hoff. Man dat duer nich lang, dor dükern all de Deerten ut Afrika op den Buernhoff op, wieldat en wrögelige Koh jüm dat Leven in jümehr Land suer mook. Jeedeen Nacht wörrn de Hund un dat Swien waken un marken, dat dor en frömmet Deert ankeem. Ut ehrn Snack kunnen de lütten (un groten) Tokiekers jümmer raden, welkeen Deert dat weer. Un snackt hebbt de Deerten all Platt, wieldes de Geschicht op Hoochdüütsch vertellt wörr. So hett Cornelia Ehlers dat wedder wunnerbor henkregen, dat de Kinners dat Stück verstohn kunnen, ok wenn se keen Plattsnackers weern. Man se hebbt liekers en goden Togang to de Sprook funnen un jümmers foorts rutkregen, wat för’n Deert meent weer. Stütt vun dat lebennige Speel mit sien Gestik un Mimik sünd de plattdüütschen Dialogen as’t lett goot ankomen.
Ok dat Bühnenbild un de Kostüme vun Yvonne Marcour hebbt man grod soveel Anholt geven, as de Phantasie bruuk, dat Deert oder de Szene opkomen to loten.
As dor denn afsluuts keen Ruum mehr op den Buernhoff weer, bröch de Buer de Deerten no Afrika trüch un hool de Koh wedder no Huus. Bi’t Vertellen vun Afrika keem Rosmarie denn an’t Överleggen, wat de annern Deerten an Afrika villicht gefallen kunn, un kreeg en Ahnen, dat villicht nich jeedeen datsülvige mag.
Schoolmeisters, de sik dat Stück mit jümehr Schölers ankieken wullen, kunnen vördem bi Cornelia Ehlers en Workshop besöken. Ik dröff bi een dorbi ween un kann dat blots anroden. Cornelia Ehlers hett wunnerbor wiest, wo een Kinner an Platt ranföhren kann, ok wenn een dat sülvst kuum snacken deit. Dat geev männich Informatschonen över de Sprook un vele Tipps, wo een Kinner dat verkloren kann un woneem dat Parallelen gifft, de heel vertruut sünd. Denn wörrn noch verscheden Spelen vörstellt. Över dat Stück hett een ok veel to weten kregen. Dor geev dat veel Anregen, wo een dat vör- un nobereiden kann. De mehrste Tiet wörr Hoochdüütsch snackt, dat dat ok all verstohn kunnen. Dorto kregen de Schoolmeisters noch Ünnerichtsmateriol an’e Hand un bi „Sichtungstermin“ dröffen se bi en Proov rinkieken.
Heft Artikel von: Kücklich, Petra