Komedie vun Sascha Judaszko & Fabice Donnio, Plattdüütsch vun Kerstin Stölting

Uta Krüger, Markus Gillich, Konstantin Graudus, Till Huster – Foto: Oliver Fantitsch – Dat is jüüst de Ogenblick, wo Sebastian dat Krüüz stiev maakt un de Situation klaart

 

De Geschicht geiht so: Sebastian un Lisa sünd een Paar, dat op den Ehestand tostüü’rt. Se wohnt modern, de Biller an de Wänd wiest dor op hen, un se wohnt in Gemeenschap mit tominst noch een‘ Minschen, Sebastian sien besten Fründ JB. Avers ok de Huusmeister, Herr Mischow, dükert alle nääslang op, as wenn he sik dor to Huus föhlt. Un jeder kennt jeden sotoseggen stückwies. Lisa meent jo nu, dat ward  bilütten Tied, dat ehr Vadder den Brögam kennenlehrt. Tja, un Vadder kümmt al op den Abend to Besöök. Ehr Vadder is een orthodox Juud mit een strikte Moral un gode Minschenkenntnis. Sebastian mutt sik nich bloots innerlich op den Besöök utrichten, nee, he mutt ok wat för sien Buten-Ansicht doon: de schöne swatte Vullboort mutt af. As he denn dorbi is un sik raseern, fallt de Stroom ut, un de letzte Rest Boort blifft stahn, een Hitler-Boort. Un mit düssen „Schmuck“ mutt Sebatian nu de Situationen, de op em inprasselt, dörstahn.

De Huusmeister höllt em för een’n Faschisten un bekennt sik sülben to den Faschismus, hett nu ok een Hitler-Boort, glöövt he hett een’n Kameraden funnen, steiht stramm un reckt de Hitler-Hand. De gode Fründ höllt em för een’n Rassisten, hett dat jümmers al föhlt. He, de Fründ, is dat, de dat moderne Bild utpacken schall, för dat Sebastian soveel Geld betahlt hett. Dat Bild hett den Titel „Tokunfts-Utsicht“. Un as dat Unglück dat will, de Fründ plötert sien Koffie-Putt dor över ut. In angstvull Iel versöcht he, den Schaden wedder wegtowischen un wischt dorbi ok de Farv af, sodat an’t End een groot Hakenkrüüz to sehn ist. Na, een Bild kann man jo mit dat „Gesicht“ gegen de Wand stell’n.

As Sebasian sik bi sien’n Psychotherapeuten entschulligt, wiel dat he in düsse Hektik de Sitzung verschusselt hett, kriggt de Fründ dat in’n falschen Hals, dat weer jo doch een Mannsstimm. Also is Sebastian jo woll schwuul. Sebastian kann sik man knapp retten vör de Andringlichkeiten, de nu över em herfallt. Sien Lisa düüd sik dat nu wedder ganz anners un glöövt, Sebastian hett een Fründin un bedrüggt ehr. – As denn noch de leidige Fraag na de Vadderschaft vun een Kind opdükert, is de Weltenbrand nich wied. – Un in düsse chaotisch-explosive Situation platzt nu de Schwiegervadder, een Juud as ut dat Billerbook. Sebastian kann den Hitlerboort op Duu’r doch nich vör Swiegervadder versteken. Good, denn bekennt he sik dorto, denn dat is doch all’ns bloots een Missverständnis, een Missverständnis – dat Woord fallt ümmer wedder, avers nüms will em dat glöven. För den Judenvadder kümmt dütt verquere Mannsbild nie nich as Swiegersöhn in Fraag. He hasst so’ne Typen. – Op de anner Sied, Sebastian versteiht de Welt nich mehr. All de Johrn hett he in klanglos Normalität tobröcht, man nu, op eenmal, is he wegen so’n poor swatte Hoor ünner de Nääs to dat Epizentrum vun een Katastrophe worrn. Sien Lisa will nix as weg vun em, de Judenvadder will nix as weg ut düsse unkoscher Situation.

Man kott för de Explosion maakt Sebastian sien Krüüz stiev, smitt den Huusmeister rut, smitt sien besten Fründ rut un maakt kloor, wer hier dat Seggen hett un wat Familie in düssen Fall bedüüd: Lisa höört to em un he to ehr! Mehr kann man doch nich verlangen, oder? Tja, un denn rückt Lisa dormit rut, de Juud hier, dat is gor nich ehr Vadder, dat is een Schauspeler, de sik so verkleedt hett. Ehr wirkliche Vadder kümmt eerst morgen. Mit anner Wöör: dat Ganze weer bloots de Generalproov. Een Angstdroom, denn man dörstahn mutt, dat bi de Premiere all’ns good ward. Un mit düsse Utsicht köönt de Tokieker denn getroost na Huus gahn, dat avers mit gehörig Afstand.

Wer dor mitspeelt hett: Markus Gillich als Sebastian Schmidt, de tutige Jung, de dör de Höll mutt un dorbi meist ünnergeiht – avers nich ganz, nich ganz! Een Glanzrull. – Konstantin Graudus/ Daniel Schütter as jeweils JB, Sebstian sien besten Fründ, naja, wat sik so Fründ nömen deit! – Uta Krüger/Tabea Lübbe as Lisa, de den Sebastian verspraken is. Een Nervenbündel, de, een beten lädeert, doch de Fäden in de Hand höllt. – Peter Christoph Grünberg as de Huusmeister, Herr Mischow, de sein Nääs överall dortwischen hett. – Till Huster as Paul, Lisa ehr Vadder, de orthodoxe Juud, de Vermaak an Salami hett, un toletzt sien Boort afnimmt un sik as Schauspeler to kennen gifft.

Gedanken dorto: Twee Franzosen hebbt dat Stück schreven, een allen kann so veel Phantasie nich hebben. Franzosen köönt jo villicht lichter mit so een Thema as „Faschismus“ ümgahn un villicht ok mit dat Thema „Homosexualität“. Un köönt sogar mit düsse Themen een Lachtheater optrecken. Murat Yeginer hett dat nu op de Ohnsorg-Bühn bröcht. Wat seggt denn dat (platt-)düütsche Publikum dorto? Dat Lachen harr op jeden Fall Priorität, wegen all de Witzigkeiten, de af un an ok mal een beten klamaukig kaamt. Un dat anner? Villicht blifft jo wat dorvun hangen, vun de Fraag, woveel Faschismus un Antisemitismus jeder een vun uns noch in de Deepden vun sien Seel hett. Un woveel dorvun noch in uns Gesellschaft rümwabert. Un geiht mi dat Woort „schwuul“ wirklich ahn Resantiments över de Tung? De Ohnsorgs hebbt hitte Iesen ut dat Füü’r hoolt un dormit jongleert, dat de Ogen een Füü’rwark to sehn kregen. Man achter de Ogen sitt de Brägen un noch deper dat Hart. Wüllt mal höpen, dat dor, wo lacht ward, de Düvel sien Macht verleert un de Welt beter ward.

In Düütschland eerstmalig as Ohnsorg-Premiere 1. 10. 2020, löppt bit 31. 10. 2020

Heft Artikel von: Denker, Cord