In’n Februor, ehr dat mit Corona losgung bi uns, hett de Tüdelband en Höörspeel-CD rutbröcht mit dree Spegelschieven – op de de eersten beiden dat Höörspeel un op de dritte de Soundtrack vun dat Höörspeel: teihn Leder, de Mire Buthmann schreven un mit Malte Müller tosam’ arrangeert un produzeert hett. AHAB is en Projekt, dat de Tüdelband tosam’ mit Gero A. Beckmann un dat Berliner Theaterkollektiv »Girl to Guerilla « maakt hett. Buthmann un Müller singt un sünd ok in verscheden Rullen
to höörn. Man worüm geiht dat eegens? Dat schall hier nich verraden warrn, blots soveel: AHAB is keen normaal Höörspeel, dat is en kunstvull Kiez- Musical, wild as de See, mit plattdüütsch Leder un hoochdüütsch Översetten in’t Biheft. Bi AHAB mutt männicheen wohrschiens toeerst an Koptein Ahab un Melville sien’ witten Waalfisch dinken, dat heff ik ok müsst, man dat hier is de Naam vun en Habenkroog op St. Pauli, de Naam vun »de schönste Spelunke «, wo noch düchtig Seemannsgoorn spunnen warrt. Op’n Fischmarkt, bi Aal-Uwe, fangt dat Höörspeel an. Wi bemööt Carl Gustav Wagner-Rabotnik, en swoormödig Taxifahrer mit Pech in’t Speel un Pech in de Leevde, un lehrt ok noch en ganzen Barg annere Charaktere kennen: dree Geister, dree Hooligans, en ool Stakel, Firmenbaas Sven Heiko Petermann un sien Fru Silke, Ingeborg »Inge« Hansen (de Krögersche vun’t AHAB), Harald »Harry« Paulsen (en Suupkopp un Märkenverteller), Karl-Heinz »Kalle« Malle (noch en Suupkopp) un Jenny
Read-Kaiser-Wagner-Rabotnik, de plietsche Piratenbruut vun de BUENAVENTURA
mit ehr snaaksche Crew. Ehr »deepswatte Flagg steiht för ene gode Saak« (All Rööd dreiht dör). Bi de Geschichten, de op AHAB vertellt warrt, müss ik ok an Wolfgang Borchert sien Stück Draußen vor der Tür dinken. Dor gifft dat nämlich ok en Verteller, de mit de Figuren snackt. Borchert sien Hauptfigur heet Beckmann, jüst so as de Keerl, de AHAB schreven hett, un de Lüüd, de wi op AHAB bemööt, sünd Randfiguren
vun de Sellschoop, jüst so as Beckmann. Se versöökt jümehr Steed in de Welt to finnen un den Kopp öwer Water to hollen, tomehrst sünd se aver »veer Stopen ünner dat Boordsteenniveau« (Kneipenmelancholie), Kiez-(Anti-)Helden, de bang sünd plattmaakt to warrn vun de groten Akteuren: »Existenzen aller Welt, vereinigt euch!« – Dat lütte Biheft is bannig smuck worrn, mit Teknungen vun de Charakteren – passt allens heel goot tosam. Wokeen bruukt dor noch »Hell’s Bells«, wenn dat de Tüdelband gifft? Ik höör se al op Platt mitgrölen, de Fans an’t Millerntor, wenn … jo,
wenn se denn endlich wedder rinköönt in’t Stadion: »An de Eck steiht’n Bühn mit
de Tüdelband, / op de anner Siet höört vele Lüüd ehr to. / Wenn se mit Gitarr
un Slagtüüch Remmi-Demmi maakt, / denn dinkt keeneen mehr an ›Herrn
Pastor sien Koh‹. / Un se singt op Platt is disse hogen Tiden. / För de Spraak is
dat nu lang noch nich dat Enn. / Wo se opduukt, speelt se niege Leder. / Dat is’n
Klacks för so’n Hamborger Band.«

Die Tüdelband: AHAB. Höörspeel vun Gero A. Beckmann. Mit Musik vun de
Tüdelband. Girl to Guerilla – Das Theaterkollektiv 2000. 3 CDs. Beiheft 20 Seiten.
LC 52581. dietuedelband.de

Heft Artikel von: Thomsen, Heiko