Sören Hansen hett sien Sozial-Behausung open maakt för een Studenten-Wohngemeenschaft, de he as sien Familie anmeldt hett. Avers dat is nu mal keen Familie, dat sünd   Studenten vun överall op de Welt: Tarik ut Syrien, Virginie ut Frankriek, Rudi ut Österiek un Enzo ut Italien. As Sören sik för een poor Daag in de Ferien afsetten deit, is dat bunte un nich ümmer ganz liese Utlänner-Volk dor mang all de braven düütschen Mieter alleen. Un jüüst to düsse Tied schickt de Wohnbuu-Genossenschaft ehrn Kontrolleur, Herrn Reize ut, dat he dor mal nah dat Rechte süht. Sull bi düssen Kontrollgang rutkamen, dat dor gor keen sozial-berechtigt Familie leevt, denn kunn dat Rutschmiss för de Studenten bedüden, de sik doch egens al as een grote Familie föhlt; wat süllt se doon?

Tarik hett de Idee. Wat Sören dat Amt un den Vermieter-Genossenschaft  bloots vörgaukelt hett, dat wüllt se nu ümsetten: Se sünd een düütsche Familie, richtig ganz düütsch! – Wat dorbi rutkümmt, wenn Utlänner, Migranten, Düütsche sien wüllt, dat hett de Autor hier nu in vele Facetten kabarettistisch-parodistisch ümsett un dormit bi de Tokieker för een dörlopen Lach-Gewitter sorgt. All de Vörurdelen, de dat gifft, kaamt to Woord, un de Witzigkeit hett keen End.

Een poor Maal dükert in de Person vun den düütschen Korrektminschen, Friedhelm Schröder, dat „wohrhaft“ un wehrhaft Düütsche op, mit sien Angst vör Islam un Frömdkultur. Avers as he denn markt, he kunn ut düsse Minschen Geld rutpressen, do süht dat al een beten anners ut. Man siene plietschen Nahwers weet sik to wehrn un presst em op charmante Oort sien Tostimmung af.

Natürlich flüggt düsse Oort vun Familien-Konstrukt op. Sören is wedder torüch vun sien Tour; Reize, de Kontrolleur, is noch dor. Avers he hett vun dat Meldeamt de Utkunft kregen, hier wohnt een Familie, un wat amtlich is, is ok rechtens, Basta! Un överto hett he sik in Virginie verkeken. Un in een knapp halv Johr will he mal wedder inkieken. Tja, un bit dorhen… So sprütten-witzig kann Integration sien. Mit dütt Stück kriggst du een unbändig Lust op Willkamens-Kultur un europäisch weltgängig Veelfalt.

Wer mitspeelt hett: Christian R. Bauer as Sören Hansen, een noorddüütschen Jungmann, snackt Hooch un Platt liek good. – Vasilios Zavrakis as de Syrer Tarik al-Hassan, snackt Hooch un Platt un af un an ok Arabisch. He trichtert siene Mitbewohner mit een 10-Punkte-Programm in, wat dat heet, düütsch sien. – Laura Uhlig as de Französin Virginie Aubert, de mit överborden Lust schauspelert. – Michael Schusser as de Student, Rudi Scheibler, ut Österriek, de so wunnerbor Weaner Tungenslag snackt, un man weet nich, lacht de Lüüd över dat, wat he seggt, oder lacht se, wiel dat so drollig klingt, wat he seggt. – Anton Pleva as de Italiener Enzo Danesi, de all’ns ümmer nich so gau begriepen deit. – Horst Arenthold as de düütsch Nahver ut dat Sozial-Wohnsilo, he weet, wat Ordnung is un seggt överdüüdlich, wo dat langgahn sall. – Manfred Bettinger as de Kontrolleur vun de Wohnbuu-Genossenschaft, de klore Richtlinien dörsetten mutt, avers denn doch ok Minsch mit een Hart is, dat Anlehnung söcht.

Düsse söben Lüüd speelt mit soveel Lust un Phantasie, dat dat Ohnsorg-Huus bevert för Lachen un Hannenklappen. Ayla Yeginer hett dat Stück mit jem inöövt un den Charme rutkittelt, de nu mal in de Begegnung mit frömde Kultuur un Migranten-Mentalität liggen kann. So hebbt se denn ut Stefan Vögel sien Stück, dat mennigmal bannig konstrueert wirken deit, doch noch dat Beste ruthoolt. To dat Experimenteern mit Hooch un Platt bi Ohnsorgs kääm’n nu noch een poor anner Tungenslääg dorto, mehr oder weniger verständlich, so as harrn de Speler ehrgüstern noch an den babyloonschen Toorn arbeidt.

Heft Artikel von: Denker, Cord