Annerletzt wull ik mol wedder kieken, wat dat interessante niege plattdüütsche Böker gifft. Bi den groten Bökerhöker in de Binnenstadt weer dat jümmers heel praktisch un kommodig. Wenn du dor rinkomen büst, müsst du blots noch en poor Schreed gohn un stunnst dor op de linke Siet vör en helet Regol vull plattdüütsche Böker: Schrievers vun A-Z, Anthologien, Wöörböker, Grammatik, Höörböker, Böker för Kinner. Un ünnen legen jümmers de Böker, de nie rutkomen weern. Dor heff ik al männich Middagspoos tobröcht un stöbert, oder gau mol rinkeken, wat dat Nieget gifft. Man as ik denn annerletzt mol wedder rinkieken wull, heff ik mi orrig verfehrt: Dat Plattdüütschregol is weg, eenfach afrühmt. Dor gifft dat nu blots noch Hamborg-Souvenirs un denn de Bestsellers vun beropen hoochdüütsche Schrievers un grote Verlage. Verboost heff ik en Verköpersch froogt, wat se denn nu gor nix mehr op Platt harrn. Se keek mi so’n beten twiefeln an un anter, doch, se harrn noch plattdüütsche Böker. De stünnen nu achtern bi de Klassikers un de Grootdruckböker. De plattdüütschen Hörspelen weern bi all annern Hörspelen to finnen un de Wöörböker boben bi de Sproken.

Also bi de Grootdruckböker hebbt se uns nu ünnerbröcht. Meent sachts, de plattdüütschen Lesers sünd ok all wat öller un köönt nich mehr orrig kieken, villicht nehmt se denn ok en Grootdruck mit? Oder de Grootdruck-Kunnen sünd oolt noog, dat se sik ok för Platt interesseren kunnen? No, ik heff mi denn op’n Padd mookt dör’n helen Loden no de achterste Eck. Dor kümmst vörbi an Dischen mit Taschenböker, Papeer- un Schrievworen (wat hebbt de bi’n Bökerhöker to söken?), dör de Afdelen „Historisches“, „Altertum“ un „Fantasy“. Un dor, würklich in de achterste Eck vun’n Loden, heff ik dat denn funnen: En halvet Regol mit plattdüütsche Böker. Jichtenswo müssen se mit de Restbestänne vun vörn jo afblieven. So seeg dat tominnst ut. Man nee, merrnmang, knapp över de Grootdruckböker harrn se sogor wat Nieget, plattdüütsche Bestseller as Spiekermann, Stührwoldt, Dibaba. Wat se dor veel vun verköpen doot? De plattdüütsche Eck finnt een würklich blots, wenn een dorno frogen deit. Villicht nehmt de Lüüd denn lever en Hamborg-Beker oder en Hummel to’n anbummeln mit, de dat vörn nu gifft. Gau mol rinkieken warr ik dor tominnst nich mehr so foken. To’n Glück gifft’t jo noch plattschapp.de.

Heft Artikel von: Kücklich, Petra