Jümmers an’n letzen Fridag in’n Februor gifft Helmut Debus sien Kunzeert in’e Kunstkoot in Volksdörp. Düt weer nu al dat Foffteihnte. Un ik weer to’n drütten Mol dorbi. Dor höört een al dorto, to de „Kotengemeen“, de dor jümmers wedder tohoop kümmt. Dat is meist as keem een no lange Tiet wedder no Huus, vun Harten welkomen. Helmut Debus is een, de mit de Sprook ümgeiht as keen annern dat kann. He speelt mit de Wöör, molt Biller, sett se nie tosomen, as een nienich vermoden weer, dat dat gohn kunn. Dor „sleiht de fröhe Morgen an de Windschutzschiev“, de „Hannen snacken“ un „De Wintermaand grient griesgrammelig geel“ as in dat Leed „Ik fohr di geern dör de Nacht“. Un dat allens sungen as wunnerbore Melodien vull Afwesslung to de Musik vun sien Gitarre. In de eerste Hälft vun’t Kunzeert geev dat en Utwohl vun Stücken vun de verscheden CD’s, de he rutbröcht hett. Poor dorvun echte „Klassikers“ de de „Gemeen“ al mitsingen kann, so as „Allens will sik ännern“. In’e twete Hälft hett he sik denn sien Söhn mit en elektrische Gitarre dortoholt. Dor güng dat denn beten wat rockiger to. Se hebbt al de Leders vun sien nie’ste CD „Dreihen un weihen“ speelt. No de föffte Togoov güng dat Kunzeert denn toenn un dat Publikum in beste Luun no Huus. Ik warr mi den letzten Fridag in’n tokomen Februor al mol friholen.

Kunzeert vun Helmut Debus an’n 22.02.2013 in’e Kunstkate Hamburg-Volksdörp

Heft Artikel von: Kücklich, Petra