Nee, wat Matthias Stührwoldt schrifft, sünd keen kunstvulle Geschichten. Bi em gifft dat keen tweete Ebene; dor mutt de Leser nich interpreteern, um den Sinn to faten. Dat sünd Berichte ut dat Leven, Berichte von’n Buernhoff, sünnerlich von sienen Vadder. Dat sünd all kantige Lüüd, de hebbt all ok ehr Macken, dor hebbt de Öllern Stress mit ehrn Söhn – sünnerlich, wenn he partout mit en wilde rode Mähne – as he dat beschrifft mutt he utsehn hebben as Struwwelpeter – ton Abiball will. Dat is toveel för den Olen. Man de Söhn is jüst so dickköppsch as de Ool un so warrt dat en hööglichen Abi-Ball.

Un wann fallt em de Stried um de Hoor in? As de Vadder mit en Hirnblöden in de Hirnchirurgie bröcht worrn weer un de heel Familie mit Kinner un Kinneskinner to Besöök in de Intensivstation kummt, do seht se em: „den Kopp halv raseert, aver nich ünnen, nich boben, sünnern links. Op de rechte Siet weer he kahl. He harr den coolsten Hoorschnitt, den ik mi vörstellen kunn“.

Twee egenwillige Typen, de Söhn jüst so as de Vadder. Woll wull de Söhn Buer warrn, liekers weer he mit sössteihn, söbenteihn en Leesrott un Daagbook-Schriever. Un dat weer för den Olen so bedrohlich, dat de dat Daagbook opbraken un leest hett. „Ik mutt doch weten, wat mien Söhn so mookt!“, meen de Ool un hett sick nich entschülligt. Un de Söhn över Monat nix anners as Hasstiraden op sienen Vadder in dat Daagbook schreven un hofft, de schull dat wedder lesen. Man villicht hett de Ool dor doch wat von lehrt, tominnst geheem.

Stried noog hett dat geven un liekers: Liekers hebbt se all tohoop holen. Un denn ziteert Stührwooldt – ick glööv dreemol – Horst Rubesch: „Wir sind füreinander eingestanden und haben die Scheiße durchgezogen.“ Also würklich. Feinsinnige Prosa is dat nich jümmer. Man ick heff dat Book geern leest. Ick heff Vadder un Söhn bewunnert un de ganze Familie. Dor ward nix ünnern Teppich kehrt. De Leser lehrt de Lüüd op’n norddüütschen Buernhoff kennen, Keerls as Eekbööm un doch dicht an’t Water boot.
Un jümmer mit Sinn vör Komik. De Vadder weer en christlichen Lokalpolitiker, müss jümmer ok mal Reden holen. Un wegen he sienen Söhn op de högere School schickt hett, schrifft de em af un an sien Reden – „ümmer mit een Satz kompletten Blödsinn dorin un dat is nie een opfullen, un bit hüüt weet ik nich, hett Vadder düsse Sätze nich mitleest oder hett dat eenfach keeneen markt“.

Tja, so is dat in de Politik – das merkt ja keiner.
Also, wenn du norddüütsche Minschen beleven wullt, wenn du nich achtersinnige Kunst söchst, man dat würkliche Buernleven, denn kööp di dat Book. Dat lohnt sick.

Matthias Stührwoldt: Vun Vadder un mi, Hamburg 2015: Quickborn-Verlag

Heft Artikel von: Bullerdiek, Bolko