Dat is en Sammeln vun Vertellen, as wi jüm vun „Hör man beten to!“ kennen doot, dat niege Book vun Yared Dibaba, dat ünner den Titel „Moin tosomen!“ bi’n Quickborn-Verlag rutkomen is. Dor wiest he wedder, dat een ok över moderne un aktuelle Themen jüst so as över Alldagssoken allerbest op Platt snacken un schrieven kann. Wat dat Beleevnisse mit Kinner, Öllern oder anner Mitminschen sünd, facebook, WhatsApp un Flatrates oder de chineessche Heirotskultur, överall hett Dibaba sien egen foken plinköögsche Sicht op, vun de he in sien locker Platt vertellt. Ok över Promis as Brangelina un Heidi Klum oder Maleschen as bi de Elvphilharmonie un den ADAC mit jüm ehr Schummelee bi de Düütschen ehr leevstet Auto gifft’t wat to lesen.

In de Titelgeschicht geiht dat üm verscheden Typen, de een bi’t Joggen so in’e Mööt koomt. So as he mit en Grientje över sien Mitminschen berichten deit, vertellt Dibaba ok vun sik sülven. Freit heff ik mi över de Geschicht vun den jungen Steward, de sien Afscheedssnack vör de Lannung op’n Hamborger Flooghoben jümmers op Platt höllt. Ik heff al mol vun en plattdüütsche Ansoog in’e U-Bohn dröömt. Över de Sook mit de Gurkenmaske heff ik sogor luut lachen müsst. Een kriggt ok männichwat to weten in düt Book, wat ik mi nich dacht harr. So steiht dor veel över Ümfrogen un Statistiken un ok de Noricht, dat dat en BH geven schall, de vun sülvst open geiht, wenn echte Geföhle in’t Speel sünd. Dor froog ik mi blots, wo dor echte Geföhle opkomen schüllt, wenn de Keerls al to dösig sünd, den Hoken ut de Öös to kriegen, oder to fuul. Man hütigendoogs kann jo allens nich mehr gau noog gohn. Denn is dat meist ok gau wedder vörbi.

So dücht mi ok düt Book beten gau tohoopklütert. Wenn ut en „Klassenzimmer“ en „Klassenstuuv“ warrt, schull een ok doran dinken, dat dorvör nu „de“ stohn mutt un nich „dat“. Af un an hebbt se bi „denn“ dat twete „n“ inspoort. Mit de groten un lütten Bookstoben an’n Anfang vun’e Wöör is dat no mien Menen ok nich jümmers perfekt lopen, un dat een oder anner Komma mehr harr ik mi ok noch wünscht. Butendem glööv ik nich, dat „Kitesurfen“ op Platt mit „y“ schreven warrt. Dat allens is beten schood, denn so is dat nich so heel un deel smiedig to lesen, as een sik dat wünschen deit.

Keen sik op lichte Oort de Tiet verdrieven will un Spooß hett an besünnere Sichtwiesen op Minschen un Soken ut den modernen Alldag, schall geern mol in dit Book rinkieken. Mit sien heel kotten Texten egent sik dat för Plattanfängers un Lüüd de keen längere Soken op Platt lesen köönt oder möögt. Dat lett sik denn ok goot twüschendrin mol wedder ut’e Hand leggen. Man op’t best sünd de Geschichten vun Yared Dibaba jümmers noch, wenn he sülvst jüm vertellen deit.

Yared Dibaba: „Moin tosomen!“, Quickborn-Verlag Hamburg, 2014, ISBN 978-3-87651-389-8

Heft Artikel von: Kücklich, Petra