Wenn ik mol so’n richtig legen Dag in’t Büro harr, wo jeedeen wat vun mi wull, nix slumpen dä un ik nich wüss, wat ik toeerst doon schull, denn griep ik mi tohuus den Büdel mit de leddigen Pandbuddels un goh no’n Supermarkt hen. Mien Deerns nehmt meist jeedeen Dag tominnst een lütte Buddel Woter mit no School un no de Uni. Denn drinkt wi ok tohuus noch wat. So koomt dor över de Week orrig wat tohoop an leddige Pandbuddels. Gau hebbt wi en groten Büdel vull, männichmol ok mehr. Dat is jüst dat Richtige no en stressigen Dag, wenn ik denn mit all de Buddels vör den groten Pandautomat stah un suutje un sinnig een Buddel no de anner dor rinleggen do. De Automat is jümmers heel ruhig. Dor kannst di dorvör opföhrn as Rumpelstilzchen, nützt di gor nix, dat scheert em nich. Un wenn ik denn doch mol beten hiddelig bün un en Buddel to gau rinsmieten do, denn kümmt de trüch, un de Automot wiest de Noricht: „Buddels bidde sinniger rinleggen!“. Denn heet dat: Deep inoten un de Buddel nochmol heel sachten in den Automat rinschuven. Jüst so geiht dat mit de neegste Buddel un de dorno un so wieder, bet de Büdel leddig is. Mit en depen Otentog vör jeedeen Buddel geiht dat op’t best. Dat is meist as Yoga. Un wenn een dat nich suutje noog mookt, heet dat wedder: „Buddels bidde sinniger rinleggen!“. De passt op, de Automat, dat du di ok orrig verholst. Un wenn du den Afloop denn kannst – deep inoten, Buddel rin, utoten nich vergeten, un wedder vun vörn, neegste Buddel -, denn kannst dien Gedanken lopen loten, woneem se jüst henwüllt. Wat heff ik mi dor nich al allens utklamüstert: wat ik koken kunn, woneem ik geern in Urlaub henfohrn müch oder wat ik för dat tokomen Quickborn-Heft schrieven kunn. Beten stören deit mi blots, wenn de Lüüd achter mi in de Slang so hiddelig mit’e Fööt optippen, mit jümehr Fingers schnippen oder sünstwo klappern doot. Weet de nich, dat een för Yoga sien Roh bruken deit?

Dat Best an düssen Wellnessautomat is, wenn ik denn mien Yogastünn (no jo, duert jo meist blots poor Minuten) achter mi heff un heel entspannt den Pandbon an’e Kass inlösen do, krieg ik dor ok noch wat för, för dat hele Entspannen. Man eenmol weer ik al so entspannt, dat ik heel un deel vergeten heff, den Pandbon mittonehmen, un blots noch so ut’n Loden sweevt bün. Dat weern denn sachts’n beten to vele Pandbuddels.

Petra Kücklich

Heft Artikel von: Kücklich, Petra