Ik bün doch keen Bangbüx

G20-Drepen in Hamborg. Al Weken vördem grote Berichte in’t Blatt, in’e Radio-Norichten. 20.000 Polizisten ut heel Düütschland schüllt no Hamborg komen. In’t Nett sünd Demonstrationen un Aktionen ankünnigt, mit Gewalt is to reken. So een Drepen merrn in’e Stadt? Is dat klook?

Aktionen, „Alternativgipfel“ un de eerste Demo al en Week vör dat Drepen. Allens in Freden. Firmen geevt ehr Mitarbeiders för de Daag free. Öllern dröfft jümehr Göörn vun’e School afmellen. Lüüd wüllt ut de Stadt utneihen. Sünnerfohrploon för Busse un Bahnen. De Koophüüs in’e Binnenstadt nogelt een no’t anner Bredder vör de groten Finsterschieven. Sekerheitslüüd vör’n Ingang. Heevschruvers in’e Luft. Polizei op de Stroten, jeedeen Dag mehr. Vele Kollegen hebbt Urlaub nohmen. Allens Bangbüxen!

Ik heff mi mit mien Kolleeg verafredt: Wi loot uns nich bang moken! Wi gaht an’n Freedag in’e Middagspaus tohoop wat eten as wi dat jeedeen Freedag doot! Uns Huus schall jo ok open blieven för de „Kunnen“ un all Afdelen schüllt besett ween. Un uns Börgermester hett jo seggt, dat is seker. Mien Dochter froogt, wat se denn no School hen mutt. Anner Göörn hebbt vun jümehr Öllern en Entschülligung kregen vunwegen G20 – hier an’n Stadtrand, wietaf vun allens. Nich mit mi!

Dunnersdagmorgen, de Bahn meist leddig, as in’e groten Ferien. Op de Stroten blots wenig Verkehr. In’e Deel vun uns Kontorhuus en Sekerheitsminsch. Veel in’e Hemdsmauen hett de jüst nich, so as een dat bi düsse Lüüd sünst wennt is. Denn sünd de üm uns sachts nich sünnerlich bang. De rode Fiesta, den ik ut mien Finster jeedeen Morgen seh, is vundaag nich dor. De Lüüd sünd also ok utneiht. Över‘n Hoff kümmst blots noch mit Utwies rin un rut. Dor hebbt sik de Udels mit jümehr Fohrtüüg inquarteert. In’t Hotel blangenan schüllt poor bannig wichtige Staatsgäst slapen. In’e Middagspaus gah ik inköpen. Nix los, narms mutt ik töven, wunnerbor, kriggst orrig wat beschickt! Man de leddigen Straten lett doch beten gediegen. Mien Kolleeg kümmt mi in’e Mööt: „Allens klor? Morgen gaht wi eten! Bet denn!“.
An‘n Avend denn de Biller vun’e Demo „Welcome to Hell“. Dat geev Malesche, weer jo kloor, alleen bi düssen Noom. Demonstranten un Udels sünd opeenanner dalgahn. Achteran warrt wedder diskereert warrn, wokeen wat verkehrt mookt hett. Mit düsse Gewalt hebbt vele rekent. Man weer’t dat al? Dat Drepen hett jo noch gor nich anfungen. Wat kümmt noch?

Freedag wedder hen no‘t Kontor. Meist noch weniger los as güstern. Op’n Flooghaven schüllt een na’n annern de Staatsgäst ankomen. Man de is wiet weg. Meist keen Auto op de Stroot. Blots de Polizei: Peterwagens mit Blaulicht un Martinshorn suust hen un her, Motorradstaffeln formeert sik, af un an de Füerwehr, jümmer mehr Polizeiwagens – un Watersmieters. Heevschruvers sünd to heuren. Mien Dochter stüert mi en Video op’t Handy: Swattverkleedte Gestalten loopt dör de Straten, Autos brennt. Grotet Fraagteken achteran: Wat passeert dor? Sünd dat wirklich Biller ut Hamborg? De Norichten mellt Randale un brennen Autos in verscheden Stadtdelen, in Altona, an’e Elvchaussee. Richtig kunzentreern kann ik mi op mien Arbeit nich mehr, kiek jümmer wedder ut’t Finster, luuster op de Polizeisirenen. Kott för Middag de Mail vun mien Kolleeg: „Weet nich, wo dat hier noch op rutlöppt, is sachts beter, wie blievt hier binnen un gaht nich eten.“ Heff ik richtig leest? He is sünst wiss keen Bangbüx. Dor mutt ik nofrogen: „Büst du bang? Mi dücht dat doch heel ruhig buten.“ „De wüllt dat Huus dichtmoken, dat nüms mehr rinkümmt. Poor Ecken wieder staht se al, de Dummbüdels vun’n swatten Block un de Udels. Keen weet, wat sik dor nich en poor bet hierher verlopen doot.“ Dat heff ik nich wüsst. Vunwegen de dicken Muern müss ik al op den Finstersüll kladdern, wenn ik de Straat hendol kieken wull. Dat loot ik lever no. Sowiet ik sehn kann, is nix to sehn. Dor kümmt dat ok al offiziell: Dat Huus warrt för „Frömde“ dicht mookt. Nu koomt blots noch de rin, de hier arbeiden doot un sik utwiesen köönt. „Kunnen“ weern dor as’t lett so as so keen dor. De Sekerheitsminsch sitt nu direktemang vör de Döör un kuntrulleert. Un achteran de Noricht vun uns Baas: „Vunwegen de aktuelle Norichtenloog dörv jeedeen, de dat müch, op Tietutgliek no Huus gahn.“ De Kollegen staht op’n Gang: Geihst du? Bliffst du? Welk streevt al no’n Utgang to. Is dat nödig? Egens heff ik noch wat to doon, dat fardig warrn mutt. Hier binnen warrt al nix malöörn. Man woans kümmst du no Huus? Op de een oder anner Streek hebbt se den Bahn- oder Busverkehr al instellen müsst. In mien Richt is noch allens in’e Reeg. Man wo lang? Ik bliev noch, bet ik den nödigsten Krom trecht heff. Goot geiht mi dat nich vun’e Hand. De Polizeisirenen vör’t Finster mahnt egalweg, wat dor buten los is. Wieder krieg ik doch nix mehr beschickt. Also Fieravend, dree Stünnen fröher as ploont. Nohuus koom ik ahn Problem. As ik ut’n Bus utstieg, warr ik dat wies: Keen Polizeisirenen, keen Heevschruvers, blots Stillte un dat Zwitschern vun de Vagels. Dat heurt sik an as – Freden.

Egens weer doch gor nix loos üm uns Kontorhuus un op mien Weg na Arbeit hen un trüch. Man liekers hett mi dat mitnohmen, hett mi benaut mookt. Wo föhlt sik dat eerst för de Lüüd an, vör de ehr Huusdör dat Krawall gifft? In Altona, in’t Schanzenviddel? Ik weet dor een. Mach ween, de lach mi wat ut oder keek minnachtig dol op mien Banghaftigkeit. Ik heff för em beedt.

Un wat hett dat allens nu bröcht, dat G20-Drepen? Ik weet, woans sik Freden anheurt un wo goot wi dat hebbt, dat wi dat jeedeen Dag geneten köönt. Un ik dink an de Lüüd, för de Krawall un Krieg to’n Alldag tohört.

Heft Artikel von: Kücklich, Petra