„Hej dat is keen Hickhop, dat is HipHop“ is de eerste Riemel op dit Album, un de verklaart ook glieks, wat dat op düsse CD to hören gifft: lässige, moderne Musik. De Texten warrt nich sungen, de warrt rappt – un dat gröttstendeels op Platt. Dorför sünd de twee Rapper Blowm un Maddin tostännig, de beid uut Emden kaamt un nu in Hamborg wahnt. De, de de Musik dorto maakt, nöhmt sick Benefit un Reddich. Tohoop geevt se vele Konzerten un hebbt in de letzten dree Johren an’n Repertoire arbeidt, vun dat se nu in’n Oktober negen Leder op düsse CD ruutbröcht hebbt. Mit een vun de Stücken is Blowm sogaar al in 2011 bi den Musikwettstried „Plattsounds“ optreden, wormit he domaals den drüdden Platz wunnen hett.

Un wo klingt dat nu? De Musik is typischen Hip Hop, de Rhythmus is wichtiger as de Melodie. Dat hett aver nich to bedüden, dat allens gliek klingen deiht. Dat een un anner Leed is mit Elementen vun Rock, Funk, Dixieland orrer latienamerikaanschen Reggaeton uutschmückt worrn. Dat sorgt för Afwesseln, un liekers passt allens goot tonanner.

Un de Texten? Blowm un Maddin vertellt veel över sick sülvst, över’t Fieren, de Arbeid un den Alldag, över Grootöllern un Oostfreesland. Dorbi bedeent se ook ’n Barg plattdüütsche Klischees. Al in dat korte erste Stück („Intro“) warrt in’n Achtergrund „An de Eck steiht ’n Jung mit ’n Tüdelband“ sungen. In de anner Leder geiht dat ook üm Gröönkohl, Matjes un Tee, un vun „’n bietje scheev hett Gott leev“ bit „Maak, wat du wullt, de Lüü snackt doch“ laat se meist keen Seggwies uut. Villicht hebbt se ‚t dormit en beten överdreven, man op de anner Siet is dat woll eenfach dat Konzept vun dat Album, Hip Hop mit Folklore to vermengeleren. Un se hebbt ook ernstere Versen, de wiest, dat dat Leven nich bloots uut Teedrinken un Heimatromantik besteiht. „Keeneen will wat ännern, aber all sünds an klagen.“ „Fiev Dagen knojen geiht neet eenfach so weg.“ Blangenbi zitiert se noch Fettes Brot – de Hip-Hopper, de al vöör twintig Johren mit Platt opfallen sünd, un op de Kollegen vun de Fofftig Penns warrt ’n „Seitenhieb“ verdeelt („Ik hebb fievtig Penns funnen in mien Schiethuus“).

Jümmers wedder is ook de Spraak en Thema: „Opa, neet up Hoochdüütsch, proot man up Platt.“ „Wi stahn overall up de Bühn, maken Rap up Plattdütsch.“ Dorbi maakt se ook Rap op Hoochdüütsch: In „De Nejen“ is bloots de Refrain op Platt un „De hele Nacht“ is tweesprakig. Worüm dor de glieke Text tweemaal vöörkümmt – eenmaal op Düütsch un eenmaal op Platt – is mi nich klaar worrn. Ik finn, dat harr eenmaal langt, in een vun de beiden Spraken. Man schlechter warrt dat Album dordörch ook nich graad. All in all maakt dat veel Spaaß un is na mien Menen richtig good gelungen. Ik hoop, dat wi in Tokunft noch mehr vun de Koppel to hören kriggt. Vöral maakt de Musik ook Lust dorop, en Konzert vun Blowm & Maddin un de Maudefaades to besöken.

Blowm & Maddin un de Maudefaades: „As ’n Een“. Raps: Blowm & Maddin, Beats: Reddich, Gitarre: Benefit, Mastering: Jürgen Lusky, Upnahmen: Chris Brown. To bestellen per E-Mail bi cd@benediktraab.de, plattdeutsch.tumblr.com.

Matthias Stoffers, Heft 4/2015

Heft Artikel von: Stoffers, Matthias