„Werner Momsen – ihm seine Soloshow“ op’e Studiobühne vun’t Ohnsorg-Theoter: Dat eerste Mol op Platt. – Dat hett een denn ok markt! Dat lett, as woor dat blots een bi een vun Hoochdüütsch no Platt hen överdrogen, eenfach „Platt mookt“. Mehrsttieds dücht mi dat mehr Hoochdüütsch, blots platt utsnackt. Över de Utsprook kann een nich meckern. Man foken woorn dor afwannelte hoochdüütsche Wöör bruukt, wo dat nu mol annere plattdüütsche Wöör för gifft. So weer bi Herrn Momsen jümmers allens „beschüert“. Ik harr dor nu lever „mall“ seggt. Ok annere Besünnerheten vun’e plattdüütsche Sprook heff ik misst. No mien Möög weern dor to’n Bispill toveel Bandwormsetten bin. De finnt een in’t Plattdüütsche jo egens nich soveel.

Höögt heff ik mi denn liekers, as ik mi eerst an de snaaksche Sprook wennt harr. De Popp vertellt un verkloort sien Menen över dit un dat op sien egen Oort, dat een oftins grienen un ok bannig lachen mutt. So finnt he dat bannig mall („beschüert“), dat in Handys nu Kameras inbuut warrt: He harr al so vele Fotos vun sien Ohr, dat he gor nich wüss, wo he de all henpacken schall!

Wenn een en vergnöögten Avend hebben müch, is he/se bi Werner Momsen heel richtig. Man wokeen vunwegen dat Platt kümmt, den sünd de Theoterstücken in’t Ohnsorg bannig wat mehr antoraden. Schood, dat Herr Momsen den Charme vun’e plattdüütsche Sprook nich nutzt hett.

Werner Momsen – ihm seine Soloshow, Ohnsorg Studiobühne 31.01.13

Heft Artikel von: Kücklich, Petra