Zum Inhalt springen

Quickborn Vereinigung - Logo Quickborn

Vereinigung für niederdeutsche Sprache und Literatur e. V.

  • De Lüüd vun’n Quickborn
  • Geschicht vun den Quickborn
  • Quickborn-Böker
  • Quickborn-Pries
  • Ehrenliddmaten
  • Bökerie
  • Rezensionen CD
  • Rezensionen Böker
  • Rezensionen Theoter
  • Veranstaltungen
  • Wo een noch kieken kann
  • Narichten an den Quickborn
  • Liddmaat warrn
  • Satzung
  • Impressum

Bliev stahn

Leve Lüüd, gode Literatur hett meist Lücken. Gode Literatur bruukt gode Leser, de mit ehr egen Fantasie disse Lücken füllt. De Geschicht hier hett mehr as Lücken. Dor is »dat Enn von weg«.

MARIANNE EHLERS———————————————————————

Bliev stahn

He is al wedder dor. Jedeen Morgen kümmt he to Foot anlopen, den Rucksack op den Puckel. Denn sitt he dor an’t Water un buut Steen op Steen. Nich as en Muermann, so eckige un lange, mit Zement dortwüschen för ewig un ümmer. Ne, rund sünd de Steens, un ovaal, vun Water un Wellen glattspöölt. Welk sünd ok spitz un kantig, de sünd jünger, liggt noch nich so lang rum an’n Strand. He hett all sammelt.

För een Tiet lööp he op un daal an’n Strand, Dag um Dag, keem ümmer wedder torüch na de Steed, legg Steen blangen Steen, Steen op Steen, Steen ünner Steen, bet he noog harr. Siet den Dag buut he. He sitt mang de Steens un stapelt een bi een openanner. He hett Gedüer, sien Hannen sünd vörsichtig un bevert nich. So wasst de Toorn, ganz langsam. Mitünner bruukt he en halve Stünn, bet en Steen de richtige Laag hett un nich wedder daalfallt in den Sand. Wenn dat Meddag warrt, steiht he kort op un haalt Broot un Kees ut sien Rucksack. He itt in Roh, drinkt Water dorto un lett den Toorn nich ut de Ogen. Achterna kann he sik in de Kneen setten un wieder arbeiden, so hooch is de Steenstapel middewiel.

Nameddags, meist bi Klock veer rüm, stellt he sik hen un arbeidt in’t Stahn wieder. Af un an maakt he en lütt Paus, geiht twee Schreed torüch, knippt een Oog to, bekickt sien Wark un maakt sik wedder an’t Stapeln. Nu is dat sworer, he bruukt lang för jedeen Steen. Liekers wasst de Toorn stüttig un süht ut as en smalle Borg, de in den Heven streevt.

Wenn de Schummertiet kümmt, höllt he op, sett sik noch för en Momang in den Sand un verpuust sik, nimmt noch den letzten Sluuk ut de Waterbuddel. »Weer doch en schönen Dag«, sinneert he, »heff düchtig wat beschickt«.

Hüüt kunn he bi den tweeten Toorn anfangen, hett em meist halvhooch torechtkregen, dat klappt nich jeden Dag. Weer goot, he kunn morgen wiedermaken – man he weet, dat klappt sachts nich. Nienich hett dat klappt bet nu hen. Ümmer morgens, wenn he sik op den Weg maakt na sien Arbeitssteed, süht he al vun wieden: de Toorns sünd ümfullen. Ümkippt, de Steens liggt dörenanner. Mag ween, de Nachtwind hett to dull över den Strand puust. Oder de Regen hett mit Macht rünnerstriekt un de Steens daalspöölt. Meisttiets aver weer dat en Hand oder en Foot, de dor mal so even längs …, blots en lütt beten anstött – dat Wark vun een ganzen Dag is in’n Dutt. He süüfzt liesen. Wenn de Toorn man eenmal noch stahn wörr an’n annern Dag! Nu will he man na Huus gahn. Dor treckt em wat an de Jack. He dreiht sik um un süht en lütt Deern, de mit grote Ogen na sien Toorns kieken deit. »Worüm maakst du dat? Worum buust du mit Steens?«

He verfehrt sik. Worüm? Dat fraagt em sünst keeneen. Wiss, de Luüd blievt stahn, wenn se em un den Steentoorn seht. Se kiekt, fraagt mitünner mal, wat se en Foto maken köönt, se wunnert sik, dat de Steens nich umkippt, se beduert em, dat he ümmer wedder frisch anfangen mutt … Ja, dat gifft sogor en Postkoort in de Ladens vun dat lütt Seebad to köpen. Twee Toorns sünd dor afbillt, jüst so groot as he sülven – un he steiht mit utbreedt Arms achter de Stapelsteens. He höört dorto, is en Deel vun den Strand, siet Johren al, he un sien Steens. De Lüüd seggt Kunstwarken dorto. »Worüm? Nu segg doch!« De lütt Deern steiht ümmer noch dor un ritt em ut sien Denken. »Ach, weetst du, ik heff nix anners to doon«. »Hmm, ach so …«

???

Verehrtes Publikum, jetzt kein Verdruss: / Wir wissen wohl, das ist kein rechter Schluss. (…)

Der einzige Ausweg wär aus diesem Ungemach: / Sie selber dächten auf der Stelle nach

Auf welche Weis dem guten Menschen man / Zu einem guten Ende helfen kann.

Verehrtes Publikum, los, such dir selbst den Schluss! / Es muss ein guter da sein, muss, muss, muss!

Togeven, in uns Geschicht geiht dat nich – as bi  Brechts goden Minsch von Sezuan – um  de Fraag von en gerechte Welt. Hier geiht dat dorüm, dat wi en »stimmig« Enn för de Geschicht finnt; möglichst veel stimmige Ennen. In de tokamen Utgaav von den Quickborn druckt wi disse Geschicht noch mal af mit – hoffentlich – en Reeg »stimmige« Schlüsse. (bb)

Heft Artikel von: Ehlers, Marianne

Beitrags-Navigation

De Sinn von’t Leven
Fair geiht vör, Jungs!

Quickborn durchsuchen

Zeitschrift für plattdeutsche Sprache und Literatur

  • Jahrgang 112: 2022
  • Jahrgang 111: 2021
  • Jahrgang 110: 2020
  • Jahrgang 109: 2019
  • Jahrgang 108: 2018
  • Jahrgang 107: 2017
  • Jahrgang 106: 2016
  • Jahrgang 105: 2015
  • Jahrgang 104: 2014
  • Jahrgang 103: 2013
  • Jahrgang 102: 2012
  • Jahrgang 101: 2011
  • Jahrgang 100: 2010
  • Jahrgang 99: 2009
  • Jahrgang 98: 2008
  • Jahrgang 97: 2007
  • Jahrgang 96: 2006
  • Jahrgang 95: 2005
  • Jahrgang 94: 2004
  • Jahrgang 93: 2003
  • Jahrgang 92: 2002
  • Jahrgang 91: 2001
  • Jahrgang 90: 2000
  • Jahrgang 89: 1999
  • Jahrgang 87: 1997
  • Jahrgang 86: 1996
  • Jahrgang 85: 1995
  • Jahrgang 84: 1994
  • Jahrgang 83: 1993
  • Jahrgang 82: 1992
  • Jahrgang 81: 1991
  • Jahrgang 80: 1990
  • Jahrgang 79: 1989
  • Jahrgang 78: 1988
  • Jahrgang 77: 1987
  • Jahrgang 76: 1986
  • Jahrgang 75: 1985
  • Jahrgang 74: 1984
  • Jahrgang 73: 1983
  • Jahrgang 72: 1982
  • Jahrgang 71: 1981
  • Jahrgang 70: 1980
  • Jahrgang 69: 1979
  • Jahrgang 68: 1978
  • Jahrgang 67: 1977
  • Jahrgang 66: 1976
  • Jahrgang 65: 1975
  • Jahrgang 64: 1974
  • Jahrgang 63: 1973
  • Jahrgang 62: 1972
  • Jahrgang 61: 1971
  • Jahrgang 60: 1970
  • Jahrgang 59: 1969
  • Jahrgang 58: 1968
  • Jahrgang 57: 1967
  • Jahrgang 56: 1966
  • Jahrgang 55: 1965
  • Jahrgang 54: 1964
  • Jahrgang 53: 1963
  • Jahrgang 52: 1962
  • Jahrgang 51: 1961
  • Jahrgang 50: 1960
  • Jahrgang 49: 1959/60
  • Jahrgang 48: 1957/58
  • Jahrgang 47: 1956/57
  • Jahrgang 46: 1955/56
  • Jahrgang 45 - 1953/55
  • Jahrgang 44/45: 1953/55
  • Jahrgang 36: 1943/44
  • Jahrgang 35: 1941/42
  • Jahrgang 34: 1940/41
  • Jahrgang 33: 1939/40
  • Jahrgang 32: 1938/39
  • Jahrgang 31: 1937/38
  • Jahrgang 30: 1936/37
  • Jahrgang 29: 1935/36
  • Jahrgang 28: 1934/35
  • Jahrgang 27: 1933/34
  • Jahrgang 26: 1932/33
  • Jahrgang 25: 1931/32
  • Jahrgang 24: 1930/31
  • Jahrgang 23: 1929/30
  • Jahrgang 22: 1928/29
  • Jahrgang 21: 1927/28
  • Jahrgang 20: 1926/27
  • Jahrgang 19: 1925/26
  • Jahrgang 18: 1924/25
  • Jahrgang 17: 1923/24
  • Jahrgang 16: 1922/23
  • Jahrgang 15: 1921/22
  • Jahrgang 14: 1920/21
  • Jahrgang 13: 1919/20
  • Jahrgang 12: 1918/19
  • Jahrgang 11: 1917/18
  • Jahrgang 10: 1916/17
  • Jahrgang 9: 1915/16
  • Jahrgang 8: 1914/15
  • Jahrgang 7: 1913/14
  • Jahrgang 6: 1912/13
  • Jahrgang 5: 1911/12
  • Jahrgang 4: 1910/11
  • Jahrgang 3: 1909/10
  • Jahrgang 2: 1908/09
  • Jahrgang 1: 1907/08
Ermöglicht durch WordPress