„Echt fett!“ kann oder kunn een mennichmol bi junge Lüüd hören, wenn wat bannig goot weer. Un bannig goot weer ok de Opföhren vun dat Stück „Fett Swien“ vun Neil LaBute op de Studiobühne vun’t Ohnsorg-Theoter.

Dor geiht dat üm de Leev twischen Tom (Jaques Freyber) un de dralle Bibliothekarsche Milena (Tanja Bahmani). Jüst de Kilos, de Milena „toveel“ op de Woog bringt, warrt to’n Problem för Tom: He mag sien niege Fründin nich sien Frünnen un Kollegen vörstellen. Dat sünd in dat Stück Tom sien Kolleeg un Fründ Clemens (Tobias Kilian), de sik geern över anner Lüüd ehr swacke Sieden höögt: „Keen seggt denn, dat wi op de Welt sünd, üm nett to ween?“ un Tom sien beten zeegsche Ex-Fründin Jenny (Kristina Bremer), de in desülvige Firma arbeiten deit. Betto harr se mit’e Mannslüüd nich veel Glück: „Ik bün nu 32 un ik krieg een Troostpries na den annern af!“

Tom un Milena lehrt sik in’e Middagspoos kennen. Milena ehr gode Luun un ehr direkte, beten drieste Oort gefallt Tom un se droopt sik wedder. Sien Kolleeg Clemens gifft keen Roh, bet he nich all Details nipp un nau to weten kriggt. Tom: „Wenn Moses noch’n nee’e Plaag bruukt harr, harr ik di no em henschickt!“ As Clemens en Foto vun Milena to sehn kriggt, stüert he dat Bild vun dat „Fett Swien“ per Mail in de hele Firma rüm. Opletzt kann Tom sik nich free moken vun dat Hissen vun sien Kollegen: „Af un an is dat eenfacher, du löppst achter de annern achteran. Denn verlöppst du di nich.“ För de is dat Utsehn heel wichtig. Clemens: „Denn schall se sik doch’n fetten Keerl söken, oder en Glippoog, een, de so is as se.“ Un so mutt Tom Milena denn ingestohn: „Dat weer woll, wat ik di seggen müss: Dat ik nich noog Kroosch heff!“

All veer Schauspelers hebbt wunnerbor de verscheden Sieden vun jümehr Figuren wiest un utfüllt. An eerste Steed müch ik dor Tanja Bahmani nömen, de de vergnöögte, drieste Deern vull Kroosch jüst so mit Hartblood füllt hett, as de eernste, nodenkerne un fienföhlige Milena, de Tom sien Tögern bannig weh deit. „Ik söök en Mann, för den ik so wichtig bün, as he för mi.“

Ok dat Ekel Clemens, meist bobenhen op Spijöök ut, hett sien eernste un nodenkerne Siet: „De Lüüd möögt dat nich, wenn een anners is.“ Tobias Kilian speelt düssen egens unsympathschen Nervbüdel mit sien böse Tung – „He argert geern anner Lüüd.“ – so perfekt, dat dat al wedder en Höög is. Keen so’n Fründ hett, bruukt keen Fienden mehr.

Kristina Bremer, de jüst so as Jaques Freyber (Tom) al in dat Stück „Leonce un Lena“ op de Studiobühne stünn, wiest wunnerbor de hele Palette an Geföhlen as Tom sien Ex-Fründin. Ehr meist hysterschen Szenen mutt een sehn hebben. – „De Keerl, de sik dat utdacht hett: Ik hööp, wi blievt Frünnen!, de kriggt sik wiss nich wedder in vör Lachen.“

De plattdüütsche Översetten vun Cornelia Ehlers is so modern un locker, dat een keen Twiefel hett, junge Lüüd kunnen in jüm ehr Büroalldag wohrhaftig so mitnanner snacken.

Vull vun grootordige Ideen is ok dat Bühnenbild. Dwars över de Bühne föhrt en Loopsteg, op den in’e eerste Szene en Bistrodisch stoht. Dör dat Stück warrt denn op, vör un achter den Loopsteg speelt. Denn warrt dor en Klapp mit en Computer op hoochklappt, un de Loopsteg warrt to’n Büroschrievdisch, in en anner Szene to en Sushi-Bar – „Un du büst di afsluuts seker, dat dat doot is?“.

Dat Stück is en wunnerbor Bispill för junget plattdüütschet Theoter. „Fett Swien“ wörr ok för den Monica-Bleibtreu-Pries 2014 vörslaan.

Ik heff mi dat Stück glieks tweemol ankeken. No dat eerste Mol harr ik dat Geföhl, ik harr gor nich all de wunnerboren Details richtig mitkregen. Un ok bi’t twete Mol weer dat en groot Pläseer.

„Fett Swien“ von Neil LaBute, Plattdeutsch von Cornelia Ehlers, Ohnsorg-Studiobühne im März 2014

Heft Artikel von: Kücklich, Petra